Hoe vangt Nederland asielzoekers op en welke voorzieningen krijgen asielzoekers in de opvang? Hoe wordt omgegaan met humanitaire afwegingen, zoals het beëindigen van het recht op opvang? Dit EMN-onderzoek geeft een overzicht van het Nederlandse beleid voor opvang van asielzoekers.
Thematisch onderzoek | Asielbeleid
Opvang van asielzoekers in Nederland
September 2013
Asielzoekers uit Tsjetsjenië in het Friese dorp Woudsend, waar ze wonen. | Foto: Joost van den Broek | Hollands Hoogte, 2011
Migranten in de asielprocedure hebben recht op opvang bij het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA). Als ze geen verblijfsvergunning krijgen, mogen ze nog maximaal 28 dagen in de opvang van het COA verblijven. Lukt het niet om binnen die termijn het land te verlaten, dan wordt de migrant overgeplaatst naar een vrijheidsbeperkende locatie van de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) van het ministerie van Justitie en Veiligheid, of naar een gezinslocatie als er minderjarige kinderen zijn.
Betere inschatting aantallen asielzoekers
Met de invoering van een verbeterde asielprocedure in 2010 kwamen er betere mogelijkheden voor het inschatten van het aantal te verwachten asielzoekers. Het betekent dat het COA een betere inschatting kan maken van de benodigde opvang. Het COA werkt daarbij nauw samen met organisaties als de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) en de DT&V.
Europees beleid opvang asielzoekers
De Europese Unie (EU) heeft een standaard ontwikkeld waaraan de opvang van asielzoekers moet voldoen. Het waarborgen van (vergelijkbare) opvangvoorzieningen blijkt in de praktijk echter lastig voor de lidstaten.
Onderzoek Nederland: 'De opvang van asielzoekers in Nederland', september 2013
